| 1 | Kocabıyık, H. (2019). Değışen Dıploması Anlayışı, Kamu Dıplomasısı ve Türkıye. Avrasya Etüdleri, 55(1), 163-196. |
| 2 | Karabulut, Ali Nedim “Eski Savaş, Yeni Strateji: Rusya’nın Yirmibirinci Yüzyıldaki Hibrit Savaş Doktrini ve Ukrayna Krizi’ndeki Uygulaması”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 13, Sayı 49, 2016, s. 25-42. |
| 3 | Süvari, K. (2017). Türkiye’nin Nükleer Silahların Yayılmasının Önlenmesi (Nsyö) Antlaşmasına Katılımı: Nedenleri ve Etkileri. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(2), 167-194. |
| 4 | Kelleci, Tuğçe ve Bodur Ün, Marella, “TWAIL ve Yeni Bir Hâkimiyet Aracı Olarak Koruma Sorumluluğu (R2P): Libya Örneği“, Uluslararası İlişkiler, Cilt 14, Sayı 56, 2017, s. 89-104. |
| 5 | Salihi, E. (2020). Dış Politika Yapımında Akraba Devlet ve Akraba Azınlık İlişkilerinin Yeri: Türkiye-Irak Türkmenleri İlişkileri Örneği. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 8(2), 297-323. |
| 6 | Kaygusuz, D. (2021). Uluslararası İlişkilerde Göç Olgusu ve Göçün Güvenlikleştirilmesi. Akademik Düşünce Dergisi(3), 60-76. |
| 7 | Sönmezoğlu, F., & Erler Bayır, Ö. (2013). Çevre Sorunlarına İlişkin Uluslararası Rejimler. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi(47). |
| 8 | Yılmaz, Muzaffer Ercan, “Third-Party Intervention in International Conflicts: Peacekeeping and Peacemaking in the Post-Cold War Era”, Uluslararası İlişkiler, Volume 3, No 11 (Fall 2006), p. 25-44. |
| 9 | Küçükcan, Talip, “Terörün Sosyolojisi: Toplumsal Kökenleri Anlama İmkânı”, Uluslararası İlişkiler, Cilt 6, Sayı 24 (Kış 2010), s. 33- 54. |
| 10 | Ünaldılar Kocamaz, Sinem, “The Rise of New Powers in World Politics: Russia, China and the Shanghai Cooperation Organization”, Uluslararasi Iliskiler, Vol. 16, No. 61, 2019, pp. 127-141 |